I feel the sadness, the fight to let go.
The love that only flows in one direction
and never seems to flow together
into a large river.
Side streams pull you in,
the longing that always follows you with suspicion.
I feel the constant floating surge
A pull to swim backwards,
the pain of the habit.
That slowly but surely disappears
in the distance where only drought now rules.
I take you on a boat trip across that ocean.
The bow cuts through the wave length,
The rocking offers comfort.
The emotion is the wind that makes your sail swell,
A force that changes the course but certainly strengthens it.
NL
Ik voel het verdriet, de strijd om los te laten.
De liefde die slechts één kant op stroomt
en nooit samen lijkt te vloeien
tot een brede rivier.
Zijstromen die je meesleuren,
het verlangen dat je altijd met argwaan achtervolgt.
Ik voel de eeuwige deinende drang,
een kracht die mij terug wil laten zwemmen,
de pijn van de gewoonte.
Die langzaam maar onvermijdelijk vervaagt
in de verte, waar enkel nog de droogte heerst.
Ik neem je mee op een boottocht over die oceaan.
De boeg snijdt door de golven,
het deinen biedt troost.
De emotie is de wind die je zeil doet zwellen,
een kracht die de koers wijzigt, maar je onvermijdelijk versterkt.
© E n i s ∞ r
song: Life’s What You Make It – Talk Talk
Pain can drown us, but emotion, like wind, can also fill our sails and carry us forward.
